«ΕΦΥΓΕ» Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΡΑΚΗΣ

«Έφυγε» στις 5 Αυγούστου 2013 σε ηλικία μόλις 53 χρονών ο Γιώργος Γεράκης, παλιό στέλεχος της ΧΣΚ και της ΕΧΟΝ και αγαπημένος φίλος.

Ο Γιώργος γεννήθηκε το 1960 στο αγαπημένο του χωριό, στη Μεσορόπη του Παγγαίου, όπου έγινε και η ταφή του. Παιδί λαϊκής οικογένειας, πέρασε το 1978 στο τμήμα Μηχανολόγων μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ. Εκεί δραστηριοποιήθηκε στη ΧΣΚ που είχε ιδρύσει ο αδ. Γιάννης Τσιάφης, καθηγητής σήμερα της Πολυτεχνικής Σχολής. Ο Γιώργος δημιούργησε ένα μεγάλο πυρήνα μελών και φίλων της ΧΣΚ με αποτέλεσμα να εκλέγεται για αρκετά χρόνια εκπρόσωπός της στο ΔΣ του Συλλόγου φοιτητών. Παράλληλα γνώρισε το Νίκο Ψαρουδάκη, μελέτησε τα βιβλία του και εντάχθηκε στην ΕΧΟΝ και τη Χριστιανική Δημοκρατία. Εργάστηκε ως καθηγητής στην τεχνική εκπαίδευση, ασχολήθηκε με το συνδικαλισμό των εκπαιδευτικών και έγινε πρόεδρος στην Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης. Αργότερα διαφώνησε με την τακτική των συνδικαλιστών και αποστασιοποιήθηκε. Ο Γιώργος ασχολούνταν επίσης με τη λογοτεχνία. έγραψε ένα μυθιστόρημα και μια συλλογή με διηγήματα. Παντρεύτηκε την επίσης εκπαιδευτικό Κυριακή Κόντη και απόκτησαν δύο γιούς, ο ένας τελειόφοιτος της Μουσικολογίας και ο άλλος μαθητής λυκείου.

Από τη δεκαετία του ’90 ο Γιώργος Γεράκης άρχισε να πιστεύει ότι η αυτόνομη παρουσία των Χριστιανοσοσιαλιστών στην πολιτική σκηνή είναι αναποτελεσματική. Έτσι εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ και συνδέθηκε ιδιαίτερα με τον σημερινό πρόεδρό του. Ο ορθολογισμός και η αναλυτική σκέψη του συνετέλεσαν να ανέβει γρήγορα τα κομματικά κλιμάκια και να πάρει τη θέση του Γραμματέα της Περιφερειακής Οργάνωσης Κεντρικής Μακεδονίας. Το 2010 ο Γιώργος εκλέχτηκε, από τους πρώτους σε σταυρούς προτίμησης, Δημοτικός Σύμβουλος με τον Γιάννη Μπουτάρη.

Ανεξάρτητα από τις τυχόν διαφωνίες που μπορεί να έχει ο καθένας με τις  πολιτικές επιλογές του Γιώργου Γεράκη, ένα είναι σίγουρο. Ότι οι επιλογές αυτές έγιναν με ανιδιοτέλεια και δεν του απέφεραν κανένα προσωπικό αξίωμα. Ούτε στον επαγγελματικό του χώρο, αυτό της δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ούτε σε κανέναν κρατικό οργανισμό αλλά ούτε και στο Δήμο Θεσσαλονίκης, διεκδίκησε κάποια θέση που θα μπορούσε να πάρει με τη διπλή ιδιότητα του εκπαιδευτικού και του μηχανικού. Αντίθετα εκτιμούσε πάντα τους ανθρώπους που εξέφραζαν με παρρησία τις απόψεις και τις διαφωνίες τους και τους τιμούσε με τη φιλία του. Παράλληλα διατηρούσε πάντα ανέπαφη την ουσιαστική σχέση του με την Εκκλησία.

Τον τελευταίο χρόνο ο Γιώργος έδινε την πιο δύσκολη μάχη, αυτήν για την υγεία του. Η απουσία του σίγουρα θα στοιχίσει στους φίλους του αλλά πάνω απ’ όλα στην οικογένειά του. Καλό παράδεισο, Γιώργο.

                                                                Α.Ν., απ’ την παλιά ΧΣΚ Πολυτεχνικής