Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

H ευρωπαϊκή κρίση της Δημοκρατίας



του Τριαντάφυλλου Σερμέτη*
Αναμφίβολα οι Ευρωεκλογές ανέδειξαν εμφατικά το πρόβλημα δημοκρατικότητας που υφίσταται πλέον σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η δυσκολία στην Ε.Ε δεν έγκειται τόσο στο γεγονός ότι ενδυναμώθηκαν μέσα από την εκλογική διαδικασία ο ευρωσκεπτικισμός και η Ακροδεξιά που, πράγματι, αποτελούν αντικείμενο μελέτης, αλλά είναι επιτακτικό να προσανατολιστούμε στην αποχή, που αποτελεί το κύριο αντικείμενο προβληματισμού. Η κρίση δημοκρατικότητας είναι συνέπεια της κρίσης της αντιπροσωπευτικότητας.
Η αποχή σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., με εξαίρεση την Ελλάδα και την Ιταλία, ξεπέρασε το 50% φτάνοντας μέχρι και το 87% στην Τσεχία. Με αυτά τα δεδομένα, ποια νομιμοποίηση μπορεί να υπάρχει τελικά στο Ευρωκοινοβούλιο; Οι συσχετισμοί που διαμορφώνονται είναι αλλοιωμένοι ή όχι; Υπάρχει αποπολιτικοποίηση στους ευρωπαίους πολίτες ή η πολιτική περνάει μεγάλη κρίση απαξίωσης; Για να απαντηθούν όλα αυτά τα ερωτήματα χρειάζεται να διαγνωστούν οι αιτίες.

Οι γενικές αιτίες του φαινομένου μας δείχνουν ότι το όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης μοιάζει να μην κατανοείται ευρωπαϊκά, να πρυτανεύουν κριτήρια και σκοποθεσίες που δεν έχουν σχέση με τις έως τώρα κατακτήσεις των ευρωπαϊκών κοινωνιών, την ιδιαιτερότητα των αναγκών και προτεραιοτήτων του ευρωπαίου ανθρώπου. Eίναι πια σαφέστατη η απειλή να οδηγηθεί η Eυρώπη σε μια εξομοιωτική των λαών της πολτοποίηση, με ολοκληρωτική την υποταγή τους στους όρους του παγκοσμιοποιημένου, δίχως αντίπαλο, και γι’ αυτό αχαλίνωτου παιχνιδιού των «αγορών».
Οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται τον ευρωπαϊκό οργανισμό, με τη γραφειοκρατική σύσταση που φέρει, ως ιδιαιτέρως απομακρυσμένο από τα προβλήματα της πραγματικής κοινωνίας. Ο υπερεθνικός οργανισμός, δομημένος με συστατικά παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελεύθερου φασισμού με επίκεντρο τα οικονομικά νούμερα, άσχετα με την πραγματική ζωή, δεν αντανακλά τη βιωτή των κοινωνιών. Οι ανισότητες που δημιουργεί αυτού του είδους η πολιτική, η συρρίκνωση των δικαιωμάτων και το ξήλωμα του δημόσιου τομέα σμικρύνουν επικίνδυνα τη δημοκρατία. Όλα αυτά δημιουργούν το αίσθημα της περιθωριοποίησης και κατά συνέπεια με την ψήφο ανάθεσης δεν θα αλλάξει κάτι δραματικά στη ζωή των ανθρώπων. Επιπλέον, η πολιτική, ταυτιζόμενη με την οικονομία, αυτονομείται από την κοινωνία και δημιουργείται μία πολιτική τάξη που δεν έχει επαφή με τους πολίτες. Κατά αυτόν τον τρόπο, οι πολίτες αισθάνονται ότι δεν μπορούν να συμμετάσχουν στη διαμόρφωση της πολιτικής. Οι αξίες, οι αρχές αλλά και η πνευματική παράδοση της Ευρώπης, που τη συνόδευαν από το Διαφωτισμό και πέρα, έχουν καταρρεύσει με το κύμα του παγκοσμιοποιημένου βάρβαρου φιλελευθερισμού. Οι φιλόσοφοι του 20ού αιώνα, που αναζητούσαν το υπαρξιακό νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης, σήμερα αποτελούν γραφικές καρικατούρες ενός παρελθόντος, μπροστά στη βαρβαρότητα της αμερικανοποίησης της Γηραιάς Ηπείρου.
Η Αριστερά οφείλει να επανασυνδεθεί με τα προτάγματα της σκέψης και της υπαρξιακής αναζήτησης και νοηματοδότησης των πνευματικών αξιών και της κουλτούρας, που οδήγησαν την Ευρώπη στον εξαίσιο πολιτισμό της. Είναι επιτακτικό η πολιτική να γίνει ξανά επίκεντρο, ώστε να αποκατασταθεί η Δημοκρατία.
Η Αριστερά, εγκλωβισμένη στον οικονομικό λόγο της, ως αντεστραμμένος νεοφιλελευθερισμός, οφείλει να δώσει απαντήσεις στην πραγματική ζωή και να εστιάσει στην πνευματική παράδοση της Ευρώπης, η οποία είναι «η γνώση για τη γνώση και όχι η γνώση για την «αγορά»». Να επανανοηματοδοτήσει τον ανθρωπισμό στο πλαίσιο της παράδοσής της, υφαίνοντας εξαρχής την κλωστή που συνδέει την Ευρώπη με τις ρίζες του Διαφωτισμού. Οι προοδευτικές δυνάμεις, όμως, μέχρι στιγμής επιχειρούν να απαντήσουν με τα ίδια όπλα στους αντιπάλους τους, δίχως να κατανοούν ότι αποξενώνονται από την κοινωνία με αυτή τη συμπεριφορά. Ο Γκράμσι έλεγε: «Να είσαι αλλοτριωμένος σημαίνει να έχεις τις ιδέες του αντιπάλου σου στο κεφάλι σου».
* Ο Τριαντάφυλλος Σερμέτης είναι Θεολόγος-Φιλόλογος,
Πρόεδρος Α’ ΕΛΜΕ Πέλλας (Blogs.sch.gr/tsermet)
www.e-dromos.gr

Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Η σφαγή στο Δίστομο,ο ρόλος των ιερέων,η εξαίρεση και το μεγαλείο της ψυχής των ηττημένων.




Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 70 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου.218 κάτοικοι του χωριού έχασαν τη ζωή τους. Δεν είναι ο αριθμός των νεκρών που σοκάρει αλλά η αγριότητα των σφαγέων. Πέρα όμως από αυτή, το Δίστομο έχει να μας διδάξει πολλά. Το ερώτημα είναι ποιος τα ακούει;;;



Η διαστροφή των ανθρωποειδών του ναζισμού.

Στο Δίστομο οι Γερμανοί στρατιώτες ξεπέρασαν κάθε όριο. Αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιες μαρτυρίες που συναντάμε στα κείμενα του λογοτέχνη Τάκη Λάππα:

Μια έγκυο, τη Διαμάντω Ζάκκα, και τον άντρα της, τους  σκοτώνουν σπίτι τους με αυτόματο. Ανοίγουν με λόγχη την κοιλιά τη Διαμάντως, βγάζουν το έμβρυο, το ποδοπατάνε και το λιώνουν…
Τον μικρό Στάθη Σταθά, έξι χρόνων, τον βρίσκουν μόνο του στο σπίτι. Τον βασανίζουν άγρια. Με μαχαίρι κόβουν τις σάρκες του στα μπούτια και τον αφήνουν  να πεθάνει στραγγίζοντας από αίμα… Στα παιδιά του Σταθά, την  Ελένη πέντε χρόνων και τον Γιάννη τριών,  τους κόβουν με  μαχαίρι το λαιμό, ενώ το τριμηνήτικο  βρέφος το λογχίζουν πολλές φορές και το αφήνουν στην κούνια του…
Στο σπίτι του παπά Σωτήρη, όπου μάζεψαν καμιά 15ριά, τους γάζωσαν μαζικά. Η παπαδιά εξιστορεί: «Εγώ τη στιγμή που μας βάλανε στο τουφεκίδι βύζαινα το κοριτσάκι μου, ενός χρόνου. Μου ρίξανε τρεις σφαίρες. Η μια μου χάλασε το ζερβί χέρι, η άλλη με πήρε ξώπετσα κάτω από τ’ αυτί. Η Τρίτη χτύπησε τη Μαργαρίτα μου. Της άνοιξε το κεφάλι κι όπως την κράταγα στην αγκαλιά μου τα μυαλά της πεταχτήκανε στα μούτρα μου»… 

Η φωτεινή εξαίρεση

Ένας γερμανός με αυτόματο ανεβαίνει τις σκάλες σπιτιού, βλέπει έντρομους καμιά 15ριά ανθρώπους να περιμένουν το τέλος. Τους γνέφει να σωπάσουν, λέει τη λέξη «καπούτ» και πυροβολεί πάνω από τα κεφάλια τους. Τους φάνηκε δακρυσμένος. Βγαίνει χτυπώντας δυνατά την πόρτα, κατεβαίνοντας σκοτώνει ένα σκυλί, για ξεκάρφωνα, και λέει σε μια ομάδα που ερχόταν, δείχνοντας το σπίτι, κάτι  που φάνηκε ότι περιείχε τη λέξη «καπούτ».   Η ομάδα έφυγε, οι χωριανοί γλύτωσαν… 
Απόλυτα προσωπικό ρίσκο, όχι ανώδυνος αντιναζισμός του καναπέ ή του facebook ,όπως ο δικός μας…


Ο παπάς του  χωριού, εθνομάρτυρας π. Σωτήρης Ζήσης 


Όπως αναφέρει ο θεολόγος-συγγραφέας Νίκος Νικολάου,ο π. Σωτήρης υπήρξε «συνειδητός λειτουργός και μεγάλος πατριώτης. Πάντα φρόντιζε για την πνευματική προκοπή του ποιμνίου του και αγωνιζόταν για την πολυπόθητη ελευθερία της πατρίδας του. Στις 10 Ιουνίου του 1944,οι χιτλερικοί συνέλαβαν 10 κατοίκους του μαρτυρικού Διστόμου ,με σκοπό να τους εκτελέσουν… ο π. Σωτήρης μόλις πληροφορήθηκε τη σύλληψη…έτρεξε κοντά τους και γεμάτος από δάκρυα γονατισμένος παρακαλούσε τους θηριώδεις χιτλερικούς Γερμανούς να τους αφήσουν ελεύθερους… Οι ναζίδες Γερμανοί ,μ’όλο που προσπειούνταν πως πείσθηκαν..αθέτησαν την υπόσχεσή τους. Και όχι μόνο τους σκότωσαν, αλλά έβγαλαν και τα μάτια του π. Σωτήρη, του έκοψαν το κεφάλι και σκότωσαν το μόλις δύο ετών κοριτσάκι του παπά.» Ο Μίκης Θεοδωράκης αναφέρεται στο δράμα του ιερέα –μάρτυρα λίγο πριν δολοφονηθεί. Αξίζει να το ακούσετε στο παρακάτωvideo.Στο 12.00 αρχίζει η περιγραφή .



Αξιοσημείωτος επίλογος… το μεγαλείο της ψυχής των ηττημένων


Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα, Σουηδός Στούρε Λιννέρ,ο άνθρωπος που βρέθηκε στο Δίστομο αμέσως μετά τη σφαγή, στο βιβλίο του «Η Οδύσσειά μου» γράφει για το γεγονός που τον σόκαρε θετικά στο τέλος του πολέμου: «Λίγο καιρό αργότερα η επαφή μας με το Δίστομο θ’ αποκτούσε και έναν αξιοσημείωτο επίλογο. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, δεν πήγαν και τόσο καλά τα πράγματα, αφού μια γερμανική μονάδα κατάφερε να περικυκλωθεί από αντάρτες ακριβώς στην περιοχή του Διστόμου. Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως θεωρηθεί από τους Έλληνες ως ευκαιρία για αιματηρή εκδίκηση, πόσο μάλλον που η περιοχή εδώ και καιρό είχε αποκοπεί από κάθε παροχή βοήθειας σε τρόφιμα. Ετοίμασα λοιπόν φορτηγά με τα αναγκαία τρόφιμα, έστειλα μήνυμα στο Δίστομο για την άφιξή μας και έτσι βρεθήκαμε στο δρόμο για εκεί, για άλλη μια φορά, η Κλειώ και εγώ.
Όταν φτάσαμε στα όρια του χωριού, μας συνάντησε μια επιτροπή, με τον παπά στη μέση. Έναν παλαιών αρχών πατριάρχη, με μακριά, κυματιστή, λευκή γενειάδα. Δίπλα του στεκόταν ο αρχηγός των ανταρτών, με πλήρη εξάρτυση. Ο παπάς πήρε το λόγο και μας ευχαρίστησε εκ μέρους όλων που ήρθαμε με τρόφιμα. Μετά πρόσθεσε: «Εδώ είμαστε όλοι πεινασμένοι, τόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι. Τώρα, εάν εμείς λιμοκτονούμε, είμαστε τουλάχιστον στον τόπο μας. Οι Γερμανοί δεν έχουν χάσει μόνο τον πόλεμο, είναι επιπλέον και μακριά από την πατρίδα τους. Δώστε τους το φαγητό που έχετε μαζί σας, έχουν μακρύ δρόμο μπροστά τους». Σ’ αυτή του τη φράση γύρισε η Κλειώ το βλέμμα της και με κοίταξε. Υποψιαζόμουν τι ήθελε να μου πει με αυτό το βλέμμα, αλλά δεν έβλεπα πλέον καθαρά. Απλά στεκόμουν κι έκλαιγα».

Τι να σχολιάσεις;


                                                               


Ανδρέας Χ. Αργυρόπουλος



http://e-theologia.blogspot.gr/2014/05/blog-post_30.html

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Από την εκδήλωση"Χριστιανοί και Δικτατορία"




Πραγματοποιήθηκε χθες εκδήλωση που διοργάνωσαν τοΑντίφωνο και το βιβλιοπωλείο manifesto και είχε ως θέμα της την σχέση των Χριστιανών με τη Δικτατορία.Εισηγητές ήταν ο Μανόλης Μηλιαράκης , Πρόεδρος του πολιτικού κινήματος της "Χριστιανικής  Δημοκρατίας" και ο Ανδρέας Αργυρόπουλος,Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων.Ο Μανόλης Μηλιαράκης αναφέρθηκε στην παρουσία και δράση της Χριστιανικής Δημοκρατίας τα μαύρα χρόνια της Δικτατορίας.Μίλησε για τους αγώνες του Νίκου Ψαρουδάκη,του παπα-Πυρουνάκη,της νεολαίας της Χ.Δ. και τη μεγάλη προσφορά της εφημερίδας ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΉ στον αντιδικτατορικό αγώνα.Ο Ανδρέας Αργυρόπουλος μίλησε με στοιχεία για τη απαράδεκτη στάση της Διοικούσας Εκκλησίας,των χριστιανικών αδελφοτήτων, των εκκλησιαστικών εντύπων,της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων αλλά και αρκετών πανεπιστημιακών δασκάλων που όχι απλά συμπορεύτηκαν με τη χούντα του Παπαδόπουλου αλλά πολλοί εξ αυτών υπήρξαν στυλοβάτες της.Στη συνέχεια παρουσίασε τους επισκόπους και τους ιερείς που το ίδιο χρονικό διάστημα τίμησαν τα ράσα τους,τους χριστιανούς εκπαιδευτικούς και τους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής της Αθήνας που δε φοβήθηκαν να συγκρουστούν με την επταετία.Η εκδήλωση που βιντεοσκοπήθηκε από το Αντίφωνο, θα είναι στη διάθεση όσων για τον οποιαδήποτε λόγο δεν μπόρεσαν να παραστούν.





"ΜΕΝΟΥΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ" με(και) "ΑΥΡΑ" Χριστιανικής Ριζοσπαστικής Παρέμβασης








Στη  Θεσσαλονίκη συγκροτήθηκε το ψηφοδέλτιο "ΜΕΝΟΥΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ" με υποψήφιο Δήμαρχο Θεσσαλονίκης τον πολιτικό επιστήμονα Γιώργο Ρακκά. Στο ψηφοδέλτιο αυτό μεταξύ των άλλων αξιόλογων υποψηφίων μετέχουν φίλες και φίλοι και συνοδοιπόροι,άνθρωποι προσφοράς με πλούσια δράση και θεολογικοπολιτική συγκρότηση που αξίζουν τη στήριξή μας.



Υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι:


 Ανανιάδης Βασίλειος, Μηχανικός Υπολογιστών




Νικολαΐδης Ιωάννης-Διονύσιος, Φοιτητής Πολιτικών Επιστημών

Νικολαΐδου Σοφία, Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Ιστορίας

Για την 3η Δημοτική κοινότητα Θεσσαλονίκης
Ανανιάδης Παναγιώτης, Καθηγητής


Στη  Νεάπολη Θεσσαλονίκης στο σχήμα ΑΥΡΑ(Αυτόνομη Ριζοσπαστική Αυτοδιοίκηση) μετέχουν αρκετοί φίλοι από τον χριστιανοκοινωνικό χώρο μεταξύ των οποίων ο αδελφικός φίλος και συναγωνιστής ,ήδη δημοτικός σύμβουλος και  μέλος της Κ.Ε. της Χριστιανικής Δημοκρατίας,Μανόλης Τασόγλου



Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

ΚΑΤΕΡΙΝΗ: Υποψήφιος για το Δήμο ο θεολόγος Δημήτρης Γάτας



Ο Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Δημήτρης Γάτας,συνάδελφος θεολόγος στη δήλωσή του μεταξύ των άλλων αναφέρει:

"Τα τελευταία τέσσερα χρόνια
, μέσα από μια πολυσύνθετη κρίση (δημοσιονομική, ανθρωπιστική, πολιτιστική ,κρίση αξιών κτλ) που διέρχεται η χώρα μας και οι αντοχές μας δοκιμάζονται, είναι και τα χρόνια που επαναπροσδιορίζονται οι αρχές και οι αξίες μας.
Αναθεωρούμε τις προτεραιότητές μας, έχουμε πιστέψει ότι η εποχή μας απαιτεί να σηματοδοτήσουμε το νέο, το ανατρεπτικό, το διαφορετικό και να στείλουμε μήνυμα ελπίδας ιδιαίτερα στους νέους, στα παιδιά μας που βλέπουν τα όνειρά τους να συνθλίβονται και πολλοί να παίρνουν το δρόμο της ξενιτειάς ,μακριά από τους αγαπημένους τους.
Πιστεύω ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν και μέσα από καινοτόμες και ριζοσπαστικές ιδέες να δημιουργηθούν νέα δεδομένα που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις και τα όνειρά μας. Απαραίτητη προϋπόθεση να επικρατήσει η ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ, να τελειώνουμε με το διαφθαρμένο πελατειακό καθεστώς που ζει και βασιλεύει στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Να αντιδράσουμε γι’ αυτό που συμβαίνει στις ζωές μας. Κέντρο της δράσης μας πρέπει να είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. ΠΡΩΤΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Αλληλεγγύη και κοινωνική συνοχή , κανένας μόνος του στην κρίση..."

Εμείς να του ευχηθούμε :καλή επιτυχία!!!!

Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Ο συνάδελφος Τριαντάφυλλος Σερμέτης υποψήφιος για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας




Ο εξαιρετικός συνάδελφος και φίλος ,Τριαντάφυλλος Σερμέτης είναι υποψήφιος για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας με το ψηφοδέλτιο της Ριζοσπατικής Αριστερής Ενότητας,επικεφαλής του οποίου είναι η κ.Δέσποινα Χαραλαμπίδου. Είναι εκπαιδευτικός Θεολόγος-Φιλόλογος και υποψήφιος διδάκτορας στη Φιλοσοφία. Είναι ιδρυτής της ανεξάρτητης συνδικαλιστικής παράταξης ‘’ΕΓΕΡΣΗ’’ στο ν. Πέλλας, καθώς επίσης και δημιουργός του «Συλλόγου Καθηγητών για τον Πολιτισμό ΄΄Μενέλαος Λουντέμης΄΄».Είναι συνιδρυτής και μέλος της επιτροπής της οργάνωσης «Δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης για τη φτώχεια στα σχολεία» στο ν. Πέλλας. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι Πρόεδρος της Α΄ ΕΛΜΕ Πέλλας. Στη σελίδα του στο facebook μεταξύ των άλλων διαβάζουμε:"Η ιστορική συγκυρία επιβάλλει να συνειδητοποιηθεί η ιστορική ευθύνη και να υπερβεί ο καθένας τον εαυτό του, ώστε να υποτάξει πια τα προσωπικά του συμφέροντα υπέρ του συλλογικού καλού. Προαπαιτείται μια εσωτερική επανάσταση του καθενός. Αυτές οι δυνάμεις δεν μπορούν να προέρχονται από το ολιγαρχικό κομματικό κατεστημένο. Οι νέες δυνάμεις που θα προκύψουν θα θεσμίσουν ένα νέο πολιτικό σύστημα που θα μεταβάλλει την κοινωνία των πολιτών σε θεσμικό του συντελεστή, ένα κράτος που θα υπηρετεί τον πολίτη, μια νομοθεσία που θα απελευθερώνει τις υγιείς δυνάμεις της χώρας και θα εξαναγκάζει την πολιτική τάξη να πολιτεύεται για το κοινό συμφέρον. Η πολιτική δύναμη που θα υπερβεί το κατεστημένο, θα ελευθερώσει τη χώρα από τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς της κατακτητές. 
Η αξία ενός ανθρώπου, τελικά, μετριέται με το πόση αλήθεια μπορεί να σηκώσει."

Από καρδιάς:καλή επιτυχία!!!!!

Ο Γιώργος Ζερβός υποψήφιος στη Σύρο!


Ο Γιώργος Ζερβός, εκλεκτός φίλος και συνοδοιπόρος,"ψυχή"των δεκάδων πανελλαδικής εμβέλειας νεανικών συνεδρίων που οργάνωσε ο ΝΕΟΣ είναι υποψήφιος στη Σύρο με το Συνδυασμό ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΥΡΟΥ 

Ο Γιώργος Ζερβός γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σύρο. Διπλωματούχος Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Υπεύθυνος του Γραφείου Βιομηχανικής Αλλαγής, συνεργάτης της Αναπτυξιακής Εταιρείας Κυκλάδων & διευθυντής της Εταιρείας Ανάπτυξης και Προόδου του Επιμελητηρίου Κυκλάδων. Από το 2005 είναι καθηγητής στην Τεχνική Εκπαίδευση, στο 1ο ΕΠΑΛ Σύρου. Τα τελευταία 5 χρόνια είναι συνδιοργανωτής της Μουσικής Κατασκήνωσης του ΝΕΟΣ στο Μέγα Γιαλό Σύρου. Είναι παντρεμένος με τη Βίκυ Τερεζάκη, και έχουν 4 παιδιά. 

Μακάρι να ψηφίζαμε στη Σύρο 

Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ Ν.ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ υποψήφιος για το Δήμο του Βύρωνα

Με μεγάλη χαρά πληροφορηθήκαμε την υποψηφιότητα του εκλεκτού θεολόγου  ΘΑΝΑΣΗ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΊΟΥ στις δημοτικές εκλογές .Δημοσιεύουμε την επιστολή του προς τους δημότες του Βύρωνα και ευχόμαστε από καρδιάς :"καλή επιτυχία"






ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: ΜΙΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Φίλοι στον Βύρωνα,

αποφάσισα (τολμώ να πω: αποφασίσαμε, μιας και τα θέματα καρδιάς δεν είναι ποτέ υπόθεση του ενός μας) να κατέβω ως υποψήφιος στις προσεχείς δημοτικές εκλογές, γιατί βρισκόμαστε καταμεσής ενός πολέμου. Ενός πολέμου που μαίνεται εδώ και καιρό στη χώρα μας και σ’ όλη σχεδόν την υφήλιο, καθώς ο νεοφιλελευθερισμός λυσσομανά να μετατρέψει τις κοινωνίες σε ερείπια.

Περιλαμβάνομαι, λοιπόν, στον συνδυασμό «Στάση Βύρωνα», με επικεφαλής τον καθηγητή της δευτεροβάθμιας Άκη Κατωπόδη (http://www.stasivyrona.gr/)

Παραμένω ανένταχτος και ανικανοποίητος κομματικά, αλλά σε καμία περίπτωση ουδέτερος σε ό,τι συνθέτει τον κοινό βίο. Νιώθω βασικό κριτήριό μου την πίστη ότι η αγορά δεν είναι δυνατό να ρυθμίζει τα πάντα, ότι η επέλαση του ατομικισμού σημαίνει μια νέα βαρβαρότητα, ότι οι πόλεις μας χρειάζονται την ανθρωπιά ως καθημερινότητα και ως πρόταση πολιτική. Πιστεύω ότι το σύνθημα «Σκέψου οικουμενικά, δράσε τοπικά» έχει επικαιρότητα ξεχωριστή στις μέρες μας και στον τόπο μας! Με τα λόγια του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, λοιπόν,

«θα ΄θελα να φωνάξω το όνομά σου, αγάπη, μ’ όλη μου τη δύναμη [...]. Να το φωνάξω τόσο δυνατά που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο, καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει».

Παράδοση είναι ο ιδιαίτερος τρόπος αυτού του λαού να ανοίγεται δημιουργικά στο μέλλον. Και ο Βύρωνας έχει παράδοση αγώνων. Βρίσκομαι, λοιπόν, στη μεριά των ανθρώπων που επιμένουν ότι τα δημόσια αγαθά και οι ανθρώπινες σχέσεις δεν αποτελούν εμπορεύματα. Ευχόμενος να μπορέσουν κάποια στιγμή όλοι αυτοί οι απροσκύνητοι άνθρωποι να βρεθούν μαζί στον πόλεμο που μαίνεται, συμμετέχω στην τωρινή μάχη με τη «Στάση Βύρωνα», κρίνοντας ότι μπορεί να ραγίσει το γκρίζο των ημερών μας. Η διαφάνεια και η συμμετοχή, η κοινωνική δικαιοσύνη και ένας πολιτισμός που δεν θα βρίσκεται σε ρήξη με το φυσικό περιβάλλον, είναι το μεγάλο στοίχημα. Και η βασική μου υπόσχεση είναι ένα κάλεσμα: κάλεσμα σε σπαζοκεφαλιές για τα ουσιώδη της ανθρώπινης ζωής, σε μια πόλη όπου αξίζει να ζεις, κι όχι απλώς να επιβιώνεις.

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Το «Αγιορειτικό Βήμα» σε Έργα του Διαβόλου


Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού


http://www.facebook.com/groups/christianantirafana/


e-mail: christianantirafana@yahoo.gr






Τετάρτη, 30 Απριλίου 2014


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Σχετικά με την Προβολή του Η. Κασιδιάρη από το "Αγιορειτικό Βήμα"




Η Πρωτοβουλία Χριστιανών κατά του Εθνοφυλετισμού, Νεοφασισμού, Νεοναζισμού διαμαρτύρεται για τον τρόπο με τον οποίο έγινε και προβλήθηκε από το πόρταλ «Αγιορειτικό Βήμα» η τελευταία συνέντευξη του Ηλία Κασιδιάρη, σε προεκλογική περίοδο.

Παρά το ότι ο εθνοφυλετισμός έχει ρητώς καταδικασθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία από το 1872, τα άφθονα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην ποινική δικογραφία σε βαθμό κακουργήματος που εκκρεμεί, τα κείμενα της ίδιας της οργάνωσης και τις μαρτυρίες και τις καταγγελίες που συνεχώς βγαίνουν στο φως σε σχέση με τον συγκρητιστικό, αιρετικό και νεοπαγανιστικό και νεοναζιστικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, το «Αγιορειτικό Βήμα» με τη σχετική συνέντευξη, στις 28 /4/14,[1] με χαρακτηριστικά «αγιογραφίας» επιτρέπει και διευκολύνει τον Ηλία Κασιδιάρη να εμφανίζει ότι η παράταξή του στηρίζει τη χριστιανική πίστη.

Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία χριστιανού πατέρα πρώην μέλους της οργάνωσης που δημοσιεύθηκε στις 27/4/14 στην Εφημερίδα των Συντακτών[2] για τον θρησκευτικό χαρακτήρα της δολοφονικής βίας, για τις ηλιολατρικές και παγανιστικές τελετές, για τον χαρακτήρα της οργάνωσης ως μυστηριακής θρησκείας, για τα μνημόσυνα στο γερμανικό νεκροταφείο, για τη χρήση παγανιστικών συμβόλων και άλλα πολλά που τεκμηριώνονται όχι μόνο από την προσωπική άμεση γνώση του καταγγέλλοντος πατέρα, αλλά και από τα κείμενα της ίδιας της οργάνωσης.

Είναι προφανές ότι τίποτε από τα παραπάνω έργα δεν συνδέεται με τη χριστιανική πίστη ούτε και με την αγιορειτική πνευματικότητα.

Το «Αγιορειτικό Βήμα» δεν είναι βήμα των αγιορειτών πατέρων. Είναι προσωπική επιχείρηση του κ. Γιώργου Θεοχάρη. Ο επιχειρηματίας μεταχειριζόμενος τον συγκεκριμένο τίτλο ιδιοποιείται στην πραγματικότητα και εμπορευματοποιεί την αγιορειτική παράδοση. Δεν θα έπρεπε τουλάχιστον η επιχειρηματική του δραστηριότητα να συνάδει στοιχειωδώς με την παράδοση αυτή, ή τουλάχιστον να μην την αντιπαλεύει ευθέως και δολίως, διευκολύνοντας την προσηλυτιστική δραστηριότητα της νεοπαγανιστικής Χρυσής Αυγής, και μάλιστα σε τόσο ευαίσθητη περίοδο;

Πέρα από τη δική μας καταγγελία παρακαλούμε εξάλλου και την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, παρότι δεν φέρει καμία ευθύνη, να λάβει υπόψιν της το ανακύπτον ζήτημα και να τοποθετηθεί και αυτή αρμοδίως διαχωρίζοντας ή διευκρινίζοντας τη θέση της, προς όφελος του χριστεπώνυμου πληρώματος και του λαού.







[1] http://www.agioritikovima.gr/arthra/item/31718-%CE%B7-%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B7%CE%BB-%CE%BA%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%B2%CE%AE%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF-%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%82,-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1,-%CE%BF-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BB%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%AD%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CF%82

[2] http://www.efsyn.gr/?p=193019

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Αλέξανδρου Σταθακιού:Σκέψεις με αφορμή το Πάσχα


Μέρες που είναι, πασχαλινές, αρκετοί Έλληνες, πιστεύουμε-δεν πιστεύουμε, στρέφουμε -έστω φευγαλέα- τη ματιά μας στη θρησκευτική μας παράδοση και συχνά γεννιούνται μέσα μας σκέψεις και συναισθήματα γύρω από αυτή.
Είτε το αναγνωρίζουμε, είτε όχι, οι περισσότεροι σε ένα μεγάλο τμήμα του εσωτερικού μας πυρήνα παραμένουμε πολιτιστικά Ελληνορθόδοξοι, αφού οι βαθύτερες αξίες μας, «η γωνία θέασης του κόσμου», έχουν επηρεαστεί από ό,τι η Ορθοδοξία κουβαλάει.
Το τι κουβαλάει η Ορθοδοξία, είναι μεγάλη κουβέντα, «σημείο» αντιλεγόμενο και σε αυτές τις γραμμές ούτε καν σχηματικά δεν μπορεί κανείς να τοποθετηθεί. Ούτε σημαίνει ότι όποιος αναγνωρίζει αυτή την σχέση, τη βλέπει μέσα από μια «πατριδολάγνα», παρελθοντική οπτική. Απλώς μπορεί να βοηθηθεί να καταλάβει πώς «κάθονται» τα επόμενα, υποτίθεται «πιο φωτισμένα» ή και επαναστατικά στρώματά του, πάνω στην «μόνη (του) πατρίδα, τα παιδικά (του) χρόνια», που λέει και το ωραίο τσιτάτο των Εξαρχείων…
Συχνά πολλοί Αριστεροί, ως άμυνα απέναντι σε αυτή την σχέση καταλήγουν σε μια σχεδόν φονταμενταλιστική άρνηση και υποτίμηση κάθε εκκλησιαστικού στοιχείου, που ξεκινάει βέβαια από σωστές διαπιστώσεις για χρόνιες παθογένειες της θεσμικής εκκλησίας και την σχέση της με την πολιτική, αλλά καταλήγει σε άδικη και παρωχημένη πολεμική εναντίον κάθε τι εκκλησιαστικού.
Βεβαίως, δεν θα παραβλέψουμε ότι ο Χριστός και ό,τι τον αντιπροσωπεύει, χρησιμοποιήθηκαν, αιώνες τώρα, ως ένα εξουσιαστικό δεκανίκι στον ρόλο ίσως του «καλού μπάτσου». Μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η μανία κάποιων «μπαχαλάκηδων» να καταστρέφουν εικόνες του Χριστού, όταν τις βρουν μπροστά τους.
Είναι δίκαιο ένας «αντι-εξουσιαστής του πεζοδρομίου» σε μια «εκ παραδόσεως» χριστιανική χώρα να θέλει να καταστρέψει το πρόσωπο Αυτού που οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ως τον πνευματικό τους πατέρα. Αυτός ο πνευματικός πατέρας συμβολίζει, ίσως, πολλούς θεσμικούς «πατέρες» -αν όχι «πατριούς»- που έχουν βίαια απωθήσει και διαλύσει πολλές «νεανικές ορμές».
Είναι αλήθεια ότι «κάποιοι της εκκλησίας» βλέπουν τον Χριστό ως εξουσιαστικό μπαμπά» και το ίδιο θέλουν να νιώθουν και οι άλλοι, ωστόσο όμως ο Ίδιος, όπως περιγράφεται στα Ευαγγέλια, απεχθανόταν «μετά βδελυγμίας» και ειρωνευόταν τις «τεχνικές της εξουσίας» επί των ανθρώπων, γι’ αυτό και από αρκετούς αποκαλέστηκε «μεγάλος αναρχικός».
Και «επαναστάτης» χαρακτηρίστηκε. Παρ’ όλο που υπάρχει μεγάλη αντιγνωμία, αν ο ίδιος ήταν επαναστάτης, ένα είναι σίγουρο: Ενέπνευσε πολλούς επαναστάτες, όπως ίσως τον τελευταίο πετυχημένο επαναστάτη των ημερών μας τον Ούγκο Τσάβες.
Η Ιστορία έχει πολλά γυρίσματα: Η Μαρξική κληρονομιά της Αριστεράς, γεννήθηκε μέσα στον Θετικισμό, τον γεννήτορα και του Μοντέρνου, με τις επαναστάσεις του, τεχνικές, πολιτικές, πολιτιστικές. Βούλιαξε μέσα «στον πολτό» του Μεταμοντέρνου και πολλές φορές, ειδικά στο τέρμα αυτού του κύκλου, ενώ κράτησε τις σχηματικές της σκληρύνσεις που οδήγησαν σε πολυπληθείς διασπάσεις, έχασε την ανατρεπτική της δυναμική.
Σήμερα ένας νέος κύκλος φαίνεται ξεκινά. Η Ελλάδα φαίνεται ότι είναι στο πολιτικό κέντρο των κοινωνιών που αναζητούν μια νέα «Μεγάλη Διήγηση». Η νέα μεγάλη διήγηση απαιτεί εργαλεία καθαρά από άμυνες, «σαβούρες», ιστορικό «κουρνιαχτό». Απέναντι στον υπαρκτό θρησκευτικό πολιτισμό της χώρας μας χρειάζονται τίμιες τοποθετήσεις, με τη σοφία όλης αυτής της πορείας. Ούτε του τύπου «γλύφουμε τους παππάδες για να πάρουμε δυο ψήφους», ούτε όμως του τύπου «δεν έχω σχέση με αυτό».
Οι πραγματικά ριζοσπάστες, μη θρησκευόμενοι αριστεροί, θεωρούν τους συντρόφους τους και δυνάμει συντρόφους τους που πάνε αυτές τις μέρες στις εκκλησιές μέσα από το βλέμμα πολλών ποιητικών στιγμών του Γιάννη Ρίτσου. Σαν αυτή στη Ρωμιοσύνη: «Ὅλοι διψᾶνε. Χρόνια τώρα. Ὅλοι μασᾶνε μία μπουκιὰ οὐρανὸ πάνου ἀπ᾿ τὴν πίκρα τους».
* Ο Αλέξανδρος Σταθακιός είναι Θεολόγος-Κοινωνιολόγος, αντιπρόεδρος του Σωματείου των Εργαζομένων
στα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων

http://e-dromos.gr/

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Χριστιανική ριζοσπαστικότητα και Αριστερά


Του Ανδρέα Χ. Αργυρόπουλου*




«Εμείς βλέπουμε ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματος μας και η συμβολή του Κλήρου που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη»
Άρης Βελουχιώτης
«Η δική μας επανάσταση σφύζει από χριστιανικά ιδεώδη… η Επανάσταση και ο Χριστιανισμός δεν είναι δύο πράγματα αντίθετα»
Ντανιέλ Ορτέγκα


Ποιος θα περίμενε μια καρναβαλική εκδήλωση να επαναφέρει τον προβληματισμό για τη σχέση της Αριστεράς με τη θρησκεία; Κείμενα, σχόλια, παρεμβάσεις δημοσιεύθηκαν στο Διαδίκτυο, άλλοτε συνεισφέροντας σε έναν ουσιαστικό διάλογο και άλλοτε προκαλώντας θλίψη, αφού επιβεβαίωναν για ακόμη μια φορά ότι η πατρίδα μας είναι ο τόπος των «παράλληλων μονολόγων»
Εντύπωση μας προκάλεσε ο δογματισμός ορισμένων αριστερών, υπερασπιστών «της μαχόμενης αθεΐας και του αντικληρικαλισμού», η επιθετικότητα τους σε ό,τι θυμίζει «θρησκεία» . Πιστεύαμε ότι οι εποχές των γενικεύσεων, του «άσπρου-μαύρου», των διαχωριστικών γραμμών και της « ιδεολογική ς καθαρότητας» είχαν παρέλθει προ πολλού. Την κριτική τους στα ιστορικά λάθη του Χριστιανισμού την κατανοώ και προσυπογράφω. Όλοι γνωρίζουμε ότι υπήρξαν εποχές που ο Χριστιανισμός έπαψε να είναι η θρησκεία του Σταυρού και των Σταυρωμένων και ταυτίστηκε με τους Σταυρωτές (Ν. Μπερδιάεφ).
Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ιεράρχες στις μέρες μας απόλυτα ασυνεπείς έναντι του Ευαγγελικού μηνύματος για αγάπη, ελευθερία και δικαιοσύνη, ιεράρχες υπεύθυνοι για τον εκφυλισμό της χριστιανικής πίστης. Αυτό, όμως, απέχει πολύ από το να φθάνουμε στο σημείο της άρνησης ακόμη και του στοιχειώδους σεβασμού της θρησκευτικής πίστης των λαϊκών μαζών, της χρησιμοποίησης αναληθών πληροφοριών για τεκμηρίωση των απόψεων μας (π.χ. τα επαναστατικά κινήματα της Λατ. Αμερικής δεν είχαν καμιά σχέση με τη χριστιανική πίστη) αλλά και της δημοσιοποίησης παρεμβάσεων προσβλητικών για το θρησκευτικό βίωμα των πιστών. Το τελευταίο, μάλιστα, μου έφερε στο νου τη θέση του Λένιν. Κάποτε, αναφερόμενος στους θρησκευόμενους εργάτες που ήταν μέλη του κόμματος τόνιζε: «Είμαστε ανεπιφύλακτα ενάντια στην παραμικρή προσβολή των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων». (Άπαντα,τ. 17,σελ.422 Ρωσ. Εκδ.).
Το ερώτημα είναι απλό και σαφές. Μπορούμε να κάνουμε πολιτική, να σχεδιάζουμε το μέλλον αγνοώντας τα ιστορικά δεδομένα και τη σύγχρονη πραγματικότητα, όταν μάλιστα επικαλούμαστε διαρκώς την επιστημονικότητα και τον ορθολογισμό; Μπορούμε να μιλάμε απαξιωτικά για τη δυναμική των πολιτικοποιημένων χριστιανών και τη συμβολή τους στην κοινωνική αλλαγή σε παγκόσμιο επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες όταν η διεθνής βιβλιογραφία μιλάει για το αντίθετο;
Το Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών της πρώην ΕΣΣΔ σε έκδοση του για το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα το 1974 αναφέρει: «Ένα από τα αξιοσημείωτα φαινόμενα του καιρού μας είναι η προσχώρηση πλατιών μαζών θρησκευόμενων στον αντιιμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό αγώνα…».
Είναι δυνατόν να αγνοούμε ή να κάνουμε ότι αγνοούμε την εμπειρία της Λατινικής Αμερικής; Ξεχνάμε ότι στην επαναστατική κυβέρνηση των Σαντινίστας συμμετείχαν επιφανείς κληρικοί (Ερνέστο Καρντενάλ, Μιγκέλ Ντ Εσκότο, Φερνάντο Καρντενάλ); Ξεχνάμε τη θυσία του αντάρτη παπά Καμίλο Τόρες, ηγέτη του λαϊκού κινήματος της Κολομβίας; Τη δράση του Χέλντερ Καμάρα και των συνοδοιπόρων του στη Βραζιλία; Τη δολοφονία του αρχιεπισκόπου των φτωχών και ανυπεράσπιστων στο Σαλβαντόρ, Όσκαρ Ρομέρο; Το θεολόγο Φερνάντο Λούγκο, τον άνθρωπο που ηγήθηκε του κινήματος για την ανατροπή της παραγουανής δικτατορίας; Τον Σάμουελ Ρουίς, επίσκοπο των φτωχών Ινδιάνων, υποστηρικτή των Ζαπατίστας και συνεργάτη του Μάρκος; Τον Τσάβες και τον Μαδούρο στη Βενεζουέλα; Τον π. Αριστίντ στην Αϊτή, τους χριστιανο-σοσιαλιστές στη Χιλή; Τους χιλιάδες μοναχούς και μοναχές, θεολόγους, κληρικούς κατηχητές και κατηχήτριες που διώχθηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν από τα όργανα των δικτατόρων;
Δεν θα επεκταθώ λεπτομερώς στην εμπειρία της ριζοσπαστικής πολιτικής δράσης των χριστιανών στις άλλες ηπείρους και τη συμμετοχή τους σε κινήματα με μεγάλη ή μικρότερη εμβέλεια, αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ -έστω επιγραμματικά- στη συμβολή της «Μαύρης Θεολογίας» στον αγώνα των έγχρωμων αδελφών μας σε Αφρική και Β. Αμερική, καθώς επίσης και στη μαχητική πολιτική δράση των χριστιανών της Ν. Α. Ασίας που σέρνονταν κατά εκατοντάδες, κληρικοί και λαϊκοί, στις φυλακές της Ν. Κορέας και των Φιλιππίνων.
Κλείνω θυμίζοντας στους φίλους της «αριστερής μαχητικής αθεΐας» ότι τα χρόνια της γερμανικής Κατοχής στην πατρίδα μας, στο ΕΑΜ συμμετείχαν χιλιάδες ιερείς και περισσότεροι από 10 επίσκοποι, μερικοί από τους οποίους είχαν ηγετικό ρόλο μέσα στην οργάνωση (Διονύσιος Μηθύμνης, Ειρηναίος Σάμου, Ιωακείμ Κοζάνης, Αντώνιος Ηλείας κ. ά.). Τέλος, οφείλω να μνημονεύσω την αντιδικτατορική δράση (ΐ967-’74) των χριστιανοσοσιαλιστών της Χριστιανικής Δημοκρατίας του Ν. Ψαρουδάκη αλλά και σπουδαίων κληρικών όπως ο π. Γιώργης Πυρουνάκης, ο παπα-Γαβαλάς κ.ά.
Αναρωτιέμαι πώς ένας αριστερός μπορεί να αγνοεί τόσο σημαντικές πλευρές στην ιστορία του λαϊκού κινήματος που τις έγραψαν χριστιανοί. Αν το κίνημα πρέπει να ξαναγράψει Ιστορία και να προχωρήσει μπροστά, πρέπει να επωφεληθεί από την ιστορική πείρα και να απλώσει το χέρι σε συμμαχίες κι όχι να πορεύεται με γνώμονα την αλαζονεία της πρωτοπορίας και το δογματισμό που έκλεισε την επανάσταση στη μούχλα των κομματικών γραφείων και τελικά την οδήγησε στην απαξίωση.

Ο Ανδρέας Χ. Αργυρόπουλος είναι Σχολικός Σύμβουλος θεολόγων και το παραπάνω κείμενο του πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα«Δρόμος της Αριστεράς»  25/1/2014