Ανάσταση σημαίνει ρήξη με τον θάνατο-κάθε θάνατο!

αφίσα που κυκλοφορεί στους δρόμους του Βύρωνα...

Ο ανυπότακτος και ασυμβίβαστος παπα-Γιώργης Χιωτάκης

"Έφυγε" προσωρινά από κοντά μας ένας από τους  "Σφακιανούς παπάδες". Τίμησε το ράσο που φορούσε όσο λίγοι ιερείς.Όλη του τη ζωή υπηρέτησε το Χριστό και το Λαό του Θεού.Αγαπήθηκε από το ποίμνιό του και έγινε γνωστός στο πανελλήνιο για τις ανατρεπτικές ιδέες του αλλά και για τους κοινωνικούς και πολιτικούς του αγώνες.Πολλές από τις προσωπικές του παρεμβάσεις αλλά και αυτές των Σφακιανών παπάδων δημοσιευόντουσαν συχνά στη "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ",

εφημερίδα του χριστιανοσοσιαλιστικού κινήματος της "Χριστιανικής Δημοκρατίας" με τα μέλη της οποίας διατηρούσε έντονους δεσμούς."Το θάνατο δεν τον έχω για τίποτις"έλεγε"όποιος φοβάται το θάνατο δε μπορεί να κάνει καλή πράξη ,όποιος προδικάζει τη νίκη για να πολεμήσει είναι ηλίθιος.Άπαξ και πολεμώ ,είμαι νικητής."

Η κριτική του στο εκκλησιαστικό και πολιτικό κατεστημένο διαρκής και σκληρή"Η επίσημη εκκλησία και το επίσημο κράτος είναι δύο κατεργάρηδες που τους αρέσει να τσακώνονται..."Η δράση του παπα-Γιώργη αλλά και των άλλων Σφακιανών παπάδων δε θα μείνει ατιμώρητη.Δυστυχώς κάποιες φορές αντιμετωπίστηκαν με σκληρότητα από τη Διοίκηση της Εκκλησίας.Κλείνουμε τη μικρή μας αναφορά στον παπα-Γιώργη με την υπόσχεση να κάνουμε ένα μελλοντικά ένα εκτενές αφιέρωμα στον ίδιο και στους Σφακιανούς παπάδες. 

50 χρόνια από τη δολοφονία του Καμίλο Τόρρες

Όχι δεν τον ξεχάσαμε...Πέρασαν 50 χρόνια από τη δολοφονία του επαναστάτη ιερέα Καμίλο Τόρρες. Δημοσιεύουμε την πρώτη σελίδα από το φυλλάδιο που κυκλοφορήσαμε φοιτητές ,μέλη της Χριστιανοσοσιαλιστικής Σπουδαστικής Κίνησης,....τότε που τιμούσαμε τα 20 χρόνια από το θάνατό του.Σύντομα εκτενές αφιέρωμα. 

βλέπε επίσης:

Καμίλο Τόρρες:Η μεταφυσική της αγάπης και οι οικονομικές και κοινωνικές διαρθρώσεις

Καμίλο Τόρρες-Χριστιανοί και Επανάσταση

Προκήρυξη της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» για την επέτειο του Πολυτεχνείου ’73

ΟΥΑΙ  ΥΜΙΝ,   ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ,  ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ,   ΥΠΟΚΡΙΤAI
Αλλοίμονό  σας,  Γραμματείς, Φαρισαίοι, υποκριτές,

Αυτά τα λόγια του Ιησού Χριστού είχαν αναγράψει σε πανώ οι νέοι – νέοι στην ψυχή και στο σώμα- κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973. Τα αντέταξαν αυτά τα λόγια, θα λέγαμε, κατά του αοριστολογικού και κενόηχου συνθήματος και «ιδανικού» της παπαδοπουλικής Δικτατορίας που –αλλοίμονο- είχε γίνει και σύνθημα του υπερεθνικόφρονος κατηχητισμού της εποχής: «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»!
Ο Χριστός επεφύλαξε άλλωστε τα πιο κοφτερά Του λόγια για τους διδασκάλους του Νόμου και την «ακριβέστατη αίρεση»(Πράξεις, 26:5) του Ιουδαϊσμού, τους Φαρισαίους:«φίδια, γεννήματα από οχιές, πώς θα ξεφύγετε από την κρίση της γέεννας;(…) Καθαρίζετε το εξωτερικό του ποτηριού και του πιατού° από μέσα όμως είναι γεμάτο με αρπαγή και αδικία»(Ματθ., ΚΓ, 25)!

Αδικία και αρπαγή του «απεστερημένου μισθού»(Ιακ. 5, 4) είναι και τα κύρια στοιχεία του Αστικού Συστήματος, το οποίο «διέσωσε» η «μικρή χούντα» των Συνταγματαρχών. Τούτα ήταν που καθιέρωσαν μάλιστα ως απαραβίαστα και απαρασάλευτα στο νέο Σύνταγμα του 1968, κατάσχοντας το βιβλίο του προέδρου της Χ.Δ. Νίκου Ψαρουδάκη που ασκούσε κριτική σε αυτό!
Ιδιαίτερα όμως κίβδηλο ήταν και το «ελληνοχριστιανικό ιδεώδες» των πραξικοπηματιών. Σε ό,τι αφορά την Χριστιανική Ορθοδοξία, με αρχή τα λόγια της Θεοτόκου για την ανατροπή των δυναστών από τους θρόνους τους και την τιμωρία των «πλουτούντων»(Λκ., 1:52), υπάρχει σειρά από αναφορές των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας. Ο Φώτιος ο Μέγας γράφει χαρακτηριστικά τα ακόλουθα στον Ιωάννη Πατρίκιο για το γκρέμισμα των τυράννων:«… Ανέβησαν μεν ήδη πολλοί επί το δέντρον τούτο, ο καλούμενόν εστι τυραννίς° κατέβη δε ουδείς πάλιν, αλλάκαταπίπτουσιν άπαντες«.
Αλλά και η ελληνική παράδοση είναι πλούσια σε αντιτυραννικό πνεύμαχωρίς διάκριση εθνικότητας του τυράννου. Ο κορυφαίος Έλληνας φιλόσοφος Πυθαγόρας, έχοντας ζήσει την τυραννία του Πολυκράτη στην πατρίδα του Σάμο, αυτή των Περσών στην Αίγυπτο και τις τυραννίες στην Κάτω Ιταλία, όπου και αναγκάστηκε να μεταβεί εξαιτίας των δύο πρώτων, καταδίκαζε έντονα την καταστολή και παρακινούσε τις βίαιες ολιγαρχίες και τους παντοειδείς τυράννους «σε πιο αγαθοεργούς τρόπους διακυβέρνησης».
Αυτήν την γνήσια παράδοση ακολουθώντας και η «Χριστιανική Δημοκρατία» και οι κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι Χριστιανοί με τον αείμνηστο τότε πρόεδρο και ιδρυτή της Νίκο Ψαρουδάκη, γράφει μετά την πτώση του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου το παροιμιώδες: «Έπεσε ο τύραννος. Να πέσει και η τυραννία».Τα γραφεία της εφημ. «Χριστιανικής» έκλεισαν από την Στρατιωτική Αστυνομία του Ιωαννίδη και ο Ψαρουδάκης εξορίστηκε «ως περικάθαρμα του κόσμου»,«διωκόμενος ένεκεν δικαιοσύνης» και «εν Χριστώ δέσμιος» στην Γυάρο ως την πτώση του καθεστώτος.  Μετά την πτώση της Δικτατορίας, η «Χριστιανική» ξανακυκλοφόρησε και συνεχίζει να κυκλοφορεί μέχρι σήμερα.

   Η Δικτατορία και το Πολυτεχνείο ’73 
Η Δικτατορία εξ αρχής έχει επιβάλει δικτατορία και στην Διοικούσα Εκκλησία, αξιοποιώντας προεξέχοντα μέλη των Θρησκευτικών Αδελφοτήτων, όπως τον πρωθιερέα των Ανακτόρων Ιερώνυμο Κοτσώνη που γίνεται, φυσικά κατά παράβαση όλου του Κανονικού Δικαίου της Εκκλησίας και του πνεύματός του, «αριστίνδην» (διορισμένος ἀντὶ να εκλεγεί) Αρχιεπίσκοπος. Ο τελευταίος «ανταποδίδει» τις χάριτες, απονέμοντας, πρώτη φορά σε αρχηγό Κράτους, την μεγαλύτερη εκκλησιαστική τιμητική διάκριση, τον «Χρυσό Σταυρό του Αποστόλου Παύλου», στον Παπαδόπουλο, στις 3/05/1968!
Για τον λόγο αυτό και άλλους, ο πρόεδρος της Χ.Δ. κατά την κατάθεσή του στις Δίκες της Χούντας επισημαίνει πως η «21^η Απριλίου καταρράκωσε την έννοια της θρησκείας».
Σύμφωνα με τον Ρωμαιοκαθολικό ιερέα και συγγραφέα Λαυρέντιο Γκεμερέυ, ο ελληνικός λαός, από το 1969 και έπειτα, μεταξύ αυτού και ο συντηρητικός πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, φαίνεται πως είναι ομοθυμαδόν κατά της δικτατορίας. Ακόμη και ο Ιερώνυμος Α’ την ίδια εποχή σε ιδιωτικές του επιστολές προς τους δικτάτορες εμφανίζεται να επικρίνει ενέργειές τους και το «αστυνομικό Κράτος» τους.
Μολαταύτα, όλα αυτά γίνονται εν κρυπτώ. Φανερά παντού στην χώρα δείχνει μάλλον να επικρατεί ένας νεοφανής συνειδησιακός εκμαυλισμός που συνεχίζεται, με τα τραγικότερα των αποτελεσμάτων, μέχρι και την ειρηνική εξέγερση του Ε.Μ. Πολυτεχνείου που πραγματοποιείται τον Νοέμβρη του 1973 ως κλιμάκωση περιορισμένης κλίμακας αναταραχών πολιτών με την Αστυνομία.
Τις μέρες εκείνες πριν 42 έτη, η νεολαία και άλλες άγρυπνες συνειδήσεις, δεν κατέλαβαν απλώς τον χώρο εκείνο, αλλά ζήτησαν από τον ελληνικό λαό να συνδράμει, να εκδηλώσει την δυσαρέσκειά του ακυρώνοντας έμπρακτα το λατινικό «ο σιωπών δοκεί συναινείν». Η θηριώδης συνέχεια είναι γνωστή και επαλήθευσε στο ακέραιο πλέον την ρήση του Νίκου Ψαρουδάκη από τις στήλες της «Χ: «η 21^η Απριλίου δεν μπορεί να σταθεί Χριστιανικά».

Ουαί υμίν,  Γραμματείς,  Φαρισαίοι, Υποκριτές.
Την «μοιραία» υπό το βάρος των φοβερών αμαρτημάτων της πτώση της Δικτατορίας του Ιωαννίδη τον Ιούλιο του 1974 ακολούθησε πρωτοφανής έκπτωση της Εκκλησίας και του Χριστιανισμού στα μάτια των απλών ανθρώπων και της Νεολαίας. Επαληθεύτηκε πλήρως αυτό που έγραψε ο γηραιός πλέον Γ. Σεφέρης  το 1968:
«Ελλάς· πυρ! Ελλήνων· πυρ! Χριστιανών· πυρ!
Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε;»
Η Εκκλησία θεωρήθηκε άνδρο υποκριτών, φασιστών, σαδιστών και εν γένει βαθύτατα προβληματικών και αφιλάνθρωπων προσώπων, ενώ η κοσμοθεωρία και φιλοσοφία ενός κακοχωνεμένου και απλοϊκού μαρξιστικού υλισμού βασίλευσε ανά την επικράτεια.
Αυτό που απομένει είναι ο ηρωισμός των αγνών παιδιών του Πολυτεχνείου. Έγιναν κι αυτοί η «συνείδηση» μιας κοινωνίας. Το αίμα τους και τα σημάδια της κακοποίησής τους πότισαν και στήριξαν τον εύθραυστο νέο βλαστό της ελευθερίας και δημοκρατίας, που διαχρονικά ήταν η διακαής θέληση των ευγενικών ψυχών στον τόπο αυτό.
Οι κακοί κύριοι, οι τύραννοι, είναι για εμάς τους Χριστιανούς, από αρχής και για πάντα, ενσάρκωση του παραδείγματος του διαβόλου και προτύπωση του τελικού τυράννου, του λεγόμενου Αντιχρίστου.
Ως Χριστιανοί και ως Έλληνες, λοιπόν, πρέπει να μαθητεύσουμε ταπεινά, αν είμαστε άξιοι, στο παράδειγμα των νέων αυτών και στο παράδειγμα των αντιδικτατορικών Χριστιανών. Με χαλύβδινη αποφασιστικότητα, να αποτρέψουμε νέες πλαστογραφήσεις της πίστης μας ή της ελληνικότητάς μας, και νέους επίδοξους τυράννους.

Νὰ δυναμώσουμε τὸ ΟΧΙ!

ΚΙΝΗΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

                           ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

                                                         Αθήνα 28 Ιουνίου 2015

Tο Πολιτικό Γραφείο του Κινήματος της Χριστιανικής Δημοκρατίας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση σε σχέση με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές και το Δημοψήφισμα στις 05/07/15.

«Το Πολιτικό Γραφείο του Κινήματος της Χριστιανικής Δημοκρατίας καλεί τον ελληνικό λαό να ψηφίσει μαζικά ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου, καταγράφοντας έτσι την αντίθεσή του

όχι μόνο στη συγκεκριμένη πρόταση των δανειστών, αλλά και συνολικά στη μνημονιακή πολιτική που έχει προκαλέσει στην πατρίδα μας ανθρωπιστική κρίση και οικονομική καταστροφή ισοδύναμη με αυτή σε καιρό πολέμου.     Ταυτόχρονα όμως, εκτιμούμε ότι η απόφαση αυτή της κυβέρνησης για δημοψήφισμα αποτελεί επιλογή υψηλού κινδύνου, με δεδομένες τις συνθήκες υπό τις οποίες γίνεται, αιφνιδιαστικά, μετά την εκπνοή της παράτασης της δανειακής Σύμβασης στις 30/06/15, και με τη χώρα και τον λαό απροετοίμαστους σε διάφορα επίπεδα. Με τις συνθήκες αυτές οι δανειστές αποκτούν αυξημένη δυνατότητα άσκησης πίεσης και εκβιασμών στην Κυβέρνηση και στο λαό μας.

            Η δυσκολία του εγχειρήματος και τα επιμέρους λάθη στη διαπραγματευτική τακτική που ακολούθησε η Ελληνική Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ την οδήγησαν στις σημερινές συνθήκες εγκλωβισμού, εκβιασμών και τελεσιγράφων από πλευράς των Δανειστών. Έχουμε σε πολλά θέματα να κάνουμε κριτική στην μέχρι τώρα πορεία της Κυβέρνησης, είναι όμως η ώρα της πλατειάς Λαϊκής και Εθνικής Ενότητας μακριά από διχαστικές λογικές. 

Οι μνημονιακές δυνάμεις εσωτερικού και εξωτερικού προσπαθούν με όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, σε κλίμα τρομοκράτησης, εκβιασμού και ασφυκτικών πιέσεων του λαού, να αποσπάσουν υψηλό ποσοστό ή και επικράτηση του ΝΑΙ. Στην περίπτωση αυτή, η κυβέρνηση θα έχει αντικειμενικές ευθύνες για  νομιμοποίηση της πολιτικής που επιβάλλουν οι δανειστές με την έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας υπό το κράτος του εκβιασμού και της τρομοκρατίας.

Είναι τεράστιες οι ευθύνες όλων μας προσωπικά και συλλογικά να ανατρέψουμε τα σχέδιά των μνημονιακών δυνάμεων». Γι’ αυτό επιβάλλεται η συμμετοχή στο Δημοψήφισμα και το ηχηρό ΟΧΙ του Λαού στις απαιτήσεις των δανειστών.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΧΔ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ

Γ. Παναγιωτίδης:Μια ελπιδοφόρα εκδήλωση

Eίχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω την περασμένη Tετάρτη 10/12 στο στέκι της αξιόλογης εφημερίδας «Δρόμος της Aριστεράς» μια πολύ ωραία εκδήλωση με θέμα «Θεολογία της απελευθέρωσης και σύγχρονη πολιτική συγκυρία». Eισηγητές ήταν οι Aν. Aργυρόπουλος, θεολόγος, Tρ. Σερμέτης, θεολόγος και φιλόλογος και ο Xρ. Λάσκος, μέλος της K.E. του ΣYPIZA.

Kατά τη γνώμη μου, επρόκειτο για μια εκδήλωση εξόχως καλή και ελπιδοφόρα. Oι εισηγήσεις ήταν πολύ καλές και είχαν το σχετικά σπάνιο χαρακτηριστικό της ισορροπημένης προσέγγισης, αυτής που διαθέτει το θάρρος της γνώμης, αλλά και τον ανυπόκριτο σεβασμό προς τον συνομιλητή, είτε πρόκειται για Aριστερό αγνωστικιστή, θρησκευτικά αδιάφορο ή και άθεο, είτε για Xριστιανό.

Στον τόπο μας, κυκλοφορούν διάφορες απόψεις, οι οποίες δια της μεθόδου της επιλεκτικής προβολής κάποιων υποτιθέμενων ρήσεών του θέλουν να βγάλουν τον γέροντα Παΐσιο, εμμέσως πλην σαφώς, υποστηρικτή της... αστικής παράταξης, ως «το εκ δύο κακών μη χείρον βέλτιστον», ενώ πρόσφατα το μοναστήρι στο Mήλεσι διέψευσε φήμες διευθυντή εκκλησιαστικού ενημερωτικού ιστοχώρου, πολιτευτή με την N.Δ. ότι ο άγιος Πορφύριος είχε μιλήσει για τον κ. Σαμαρά ως ...μελλοντικό σωτήρα. Yπάρχουν λοιπόν ορισμένα σημεία προς διευκρίνιση: στους Iερούς Kανόνες των Oικουμενικών Συνόδων της Eκκλησίας, η αποστέρηση του εργατικού μισθού επέχει θέση φόνου. O Άγ. Mακάριος της Όπτινα αυτό εκφράζει, όταν λέει:
«Σου δίνω με χαρά την ευλογία μου. Nαι, οπωσδήποτε και με κάθε τρόπο πείσε τον εργοδότη σου ν’ αυξήσει το μισθό των εργατών του. T’ ότι δεν επιτρέπει μια λογική αμοιβή, που θα επέτρεπε σ’ αυτούς τους βιοπαλαιστές να ζήσουν κάπως άνετα και, αντί να βαρυγκωμούν, να δοξάζουν τον Θεό, είναι μια πολύ μεγάλη αμαρτία, που βοά προς τον ουρανό για εκδίκηση! O Θεός επιδοκιμάζει και ευλογεί την απόφασή σου. Aν πετύχεις, θα δώσεις απέραντη χαρά σ’ αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους[...]» (Άγιος Mακάριος της Όπτινα, «Πνευματικές νουθεσίες», «Mισθός εργαζομένων»).
Ποια λοιπόν άραγε θα έπρεπε να είναι η θέση μιας ορθοδόξως σκεπτόμενης πολιτείας και ανθρώπων έναντι του φόνου (βαρύτατο κοινωνικό αδίκημα) που «βοά προς τον ουρανό για εκδίκηση»; Oρισμένοι ισχυρίζονται ακόμη εσφαλμένα ότι η θεολογία της απελεύθερωσης είναι μια θεολογία βγαλμένη από τα «σπλάχνα του Παπισμού» και μια «πτυχή του Παπισμού» σε κείμενο που κάνει θραύση σε συντηρητικού προσανατολισμού «ορθόδοξες ιστοσελίδες». Θα έλεγα ότι αυτή η άποψη ήταν άποψη ορισμένων φανατικών μαρξιστών, πολέμιων της «θεολογίας της απελευθέρωσης». Eπίσης, πως παραβλέπει το προφανές, ότι δηλαδή ο Kαρδινάλιος Pάτσινγκερ και μετέπειτα βέβαια Πάπας Bενέδικτος XVI καταδίκασε ο ίδιος ως αιρετική για τον Παπισμό την «θεολογία της απελευθέρωσης/επανάστασης».

Προσωπικά, διαθέτω αρκετά βιβλία αρκετών υποστηρικτών της: του Aντόνιο Φραγκόζο, του Xέλντερ Kαμάρα, του Φερνάρντο Kαρντενάλ και γνωρίζω από «πρώτο χέρι» το τι υποστηρίζεται και πώς. Mια παρατήρηση λοιπόν είναι ότι βασίζουν τις ριζοσπαστικές απόψεις τους σε Λατίνους Πατέρες της ενωμένης Eκκλησίας της πρώτης χιλιετίας που απορρίπτουν την ατομική ιδιοκτησία και την ανισοκατανομή της, άρα είναι ορθοδοξότατες. Mια δεύτερη παρατήρηση είναι πως προσπαθούν να εναρμονίσουν απλώς αυτές τις απόψεις με ορισμένες «προοδευτικές απόψεις» εγκυκλίων των Παπών, όπως η «Rerum novarum (Πάπας Λέων XIII, 1891)» που μιλάνε για «βαθιές, πολύ βαθιές μεταρρυθμίσεις», που είναι αναγκαίες στο κοινωνικό σύστημα.
Γνώμη μου λοιπόν είναι πως η Oρθοδοξία έχει πολύ μεγαλύτερη δυναμική ανάπτυξης μιας θεολογίας τέτοιας, δηλαδή ενός θεολογικού τονισμού του κοινωνικού προβλήματος. Aς σκεφτούμε τους μεγάλους αγίους των Παπικών Aνσέλμο του Kαντέρμπουρυ και Θωμά Aκινάτη, που έβλεπαν την φεουδαρχική τάξη ως θεόσταλτη και απεικόνιση της ουράνιας. Όλα αυτά δεν απουσιάζουν απλώς από την Oρθόδοξη θεολογία.

Aντίθετα:
O Άγιος Iωάννης ο Xρυσόστομος χαρακτηρίζεται «σχεδόν σοσιαλιστής» από βυζαντινολόγους της ξένης, επειδή έχει προτείνει την κοινοκτημοσύνη, όπως είναι πασίγνωστο, ως λύση του κοινωνικού προβλήματος (11η ομιλία στις Πράξεις, του αγίου Iωάννου του Xρυσοστόμου (E.Π.M. 60, 96-98)). O J.P. Bury γράφει χαρακτηριστικά τα εξής:
«Για τον Xρυσόστομο, η αντίθεση μεταξύ της ζωής των ανώτερων τάξεων και της μιζέριας του απλού λαού ήταν ένα θέαμα τόσο επώδυνο που ήταν σχεδόν σοσιαλιστής[...] Oι παθιασμένες αποκηρύξεις του των πλουσίων έχουν σχεδόν την ίδια αξία και σπουδαιότητα όσο οι αποκηρύξεις των σύγχρονων Eυρωπαίων πλουτοκρατών από τους σοσιαλιστές».
Mε όλα αυτά, λοιπόν, ολόψυχα εύχομαι να συνεχιστεί η προσέγγιση μεταξύ μιας Aριστεράς ανοιχτών οριζόντων και των υγιώς σκεπτόμενων Xριστιανών. Kάτι τέτοιο στις μέρες μας δεν είναι μόνο αμφίπλευρα ωφέλιμο, αλλά μοιάζει επιτακτικό αίτημα των καιρών.

http://www.xristianiki.gr/arkheio-ephemeridas/931/mia-elpidophora-ekdelose.html

Για την ψυχή ενός κοινοβουλίου

Ο υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης, Μανώλης Τασόγλου

Συντάκτης: 

Μανώλης Τασόγλου*

Δεν ξέρω αν έχουν τα κοινοβούλια δική τους ψυχή. Ισως έτσι θα έπρεπε να είναι. Μόλο που τα συνθήματα που φωνάζαμε μπροστά τους όλα τα τελευταία χρόνια μαρτυρούν πόσο άψυχα είναι, πόσο ξένα, πόσο νεκρά...

Η ψυχή ενός κοινοβουλίου θα έπρεπε να χτυπάει εκεί που χτυπάει η καρδιά ενός λαού. Εκεί που καρδιοχτυπάει για την ακρίβεια όλα τα τελευταία χρόνια ένας λαός, ο οποίος καθαιμάσσεται από τα μνημόνια και τη λιτότητα. Εκεί που μερικές φορές αφήνει την τελευταία του πνοή, γιατί αρρωσταίνει και δεν έχει περίθαλψη, χάνει τη δουλειά του και είναι σε απελπισία, χρωστάει και ονειδίζεται, ενώ δεν μπορεί να αντεπεξέλθει. Εκεί που χάνει το σπίτι του σε πλειστηριασμό, εκεί που διώχνει τα παιδιά του στα ξένα.

Οσο με θυμάμαι ασχολούμαι με την πολιτική. Με την πολιτική ως τρόπο οργάνωσης του κοινού μας ζην. Ηδη από μαθητής, την περίοδο της χούντας, εντάχθηκα στη Χριστιανική Δημοκρατία του Νίκου Ψαρουδάκη, του γνωστού αγωνιστή, εξόριστου και φυλακισμένου στη χούντα, αλλά και στη δημοκρατία.

Ποτέ δεν φαντάστηκα την πολιτική ως βιτρίνα, ως καριέρα, ως όχημα κοινωνικής αναγνώρισης. Ηρθε όμως η ώρα, καθώς οι συνθήκες βάρυναν και τα πράγματα διαρκώς δυσκολεύουν και πήρα τη μεγάλη απόφαση. Να συμμετέχω στη μεγάλη προσπάθεια της Αριστεράς για ανάταξη της οικονομίας και της γενικής πορείας της χώρας, για να σηκωθεί όρθιος αυτός ο λαός, για να παλέψουμε για ισότητα, προκοπή, δικαιοσύνη.

Είμαι γεννημένος Σαλονικιός και γνωρίζω καλά τα σοκάκια και τους ανθρώπους αυτής της πόλης. Αυτούς και θέλω να υπηρετήσω, όπως έκανα μέχρι τώρα από το μετερίζι της τοπικής αυτοδιοίκησης. Εχουμε να αγωνιστούμε για το νερό, που είναι δώρο Θεού και δημόσιο αγαθό. Για μας η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι αιτία πολέμου. Εχουμε να αγωνιστούμε για το περιβάλλον της ζωής, για τη διαχείριση και διαλογή των σκουπιδιών στην πηγή τους. Εχουμε να αγωνιστούμε ενάντια στην Ελληνικός Χρυσός Α.Ε., την καταστροφή του περιβάλλοντος, μια καταστροφή που θα πλήξει όλη τη βόρεια Ελλάδα.

Σπούδασα στην Ξάνθη, στο Πολυτεχνείο. Το 1978 άνοιξα το βιβλιοπωλείο «Σοκάκι» στην έρημη τότε παλιά πόλη. Γρήγορα έγινε στέκι ανθρώπων που ψάχνονταν, χριστιανών κυρίως και αντιεξουσιαστών. Το διεθνές αντικαπιταλιστικό και αντισυμβατικό κίνημα επηρέασε βαθιά τη σκέψη και τη δράση μου. Εκφράστηκε και κορυφώθηκε με την πρώτη κατάληψη, πανελλαδικά, το 1979, του Πολυτεχνείου Ξάνθης ενάντια στον νόμο 815. Αμέτρητες προσαγωγές σε δίκες για διάφορους λόγους. Σήμερα που η Παιδεία διαλύεται και καθίσταται υποχείριο οικονομίστικων επιλογών με ξεκάθαρα ταξικά χαρακτηριστικά, με ενδιαφέρει να αγωνιστούμε για μια παιδεία με νόημα, παιδεία ελευθερίας και ανθρωπιάς. Σήκωσα τα μανίκια και δούλεψα όλα τα χρόνια της ζωής μου στη μικρή δική μου επιχείρηση, το κρεοπωλείο. Γνωρίζω από τα μέσα πόσο καταστροφικές είναι οι πολιτικές λιτότητας για την επιχειρηματικότητα και πόσο φρούδες οι ελπίδες για ανάπτυξη, μια άνιση ανάπτυξη, δίχως κοινωνικό κέρδος.

Είμαι χριστιανός και δεν μπορώ παρά να είμαι με την πλευρά του αδικημένου. Δεν μπορώ να ξεχωρίζω ανθρώπους για κανέναν λόγο, σε βάση εθνική, φυλετική ή άλλη. Ιδιαίτερα ανθρώπους που ζουν χρόνια, που γεννήθηκαν εδώ και δεν έχουν άλλη πατρίδα, ή ανθρώπους που η πατρίδα τους φλέγεται από την ιμπεριαλιστική επέκταση της Δύσης και τοπικούς απάνθρωπους εξουσιαστές.

Είμαι και σήμερα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Χριστιανικής Δημοκρατίας και με την υποψηφιότητά μου στην Α’ Θεσσαλονίκης ως συνεργαζόμενου στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ θέλω να εκφράσω την ανάγκη πλατιάς συνεργασίας, που να διέπεται από ήθος και κανόνες και να ξεπερνάει κάθε λογής μικροψυχία, υπολογισμούς και μιζέριες. Ο αγώνας μας για την ανατροπή είναι μεγάλος αγώνας. Και θα πρέπει όλοι να υπερβούμε και να υπερβάλουμε εαυτόν.Ως χριστιανοσοσιαλιστής, πάντα πίστευα στην ιδιαίτερη εκείνη ηρωική δυναμική που μπορεί να φέρει σε συνάντηση ανθρώπους της πίστης και ανθρώπους της Αριστεράς. Πάντα στήριζα τον διάλογο χριστιανών και αριστερών, όχι τόσο με φόντο την εξουσία, όσο με φόντο κοινούς αγώνες και δημιουργία.

Παλεύουμε για τη νίκη. Τα δύσκολα θα έρθουν μετά. Κι εκεί θα χρειαστούν άνθρωποι με σθένος και σταθερότητα. Ανθρωποι πραγματικά εδραιωμένοι στα λαϊκά κινήματα.

Ως πιστός ακολουθώ τη ρήση του αγίου Σιλουανού: «Τον νου σου στον Αδη και μην απελπίζεσαι». Ως πολίτης σας καλώ να σπάσουμε τον φόβο και να αγωνιστούμε με σχέδιο, σύνεση, ανιδιοτέλεια και ψυχή.

Χρειάζομαι την ψήφο σας στην Α’ Θεσσαλονίκης. Ανήμερα του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, στις 25 του Γενάρη, θα γεννηθεί στη χώρα μας η ελπίδα.

* υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης

http://www.efsyn.gr/arthro/gia-tin-psyhi-enos-koinovoylioy